పాలమూరు వలస బతుకుల చేదు నిజాల ‘ఉయ్యాల’

దేశంలో మనం గర్వంగా చెప్పుకునే ఏ భారీ ప్రాజెక్టును చూసినా, వాటి కింద నలిగి, నశించి, కృశించి పోయింది పాలమూరు కార్మికుల బతుకులే! ఉన్న ఊరిని, కడుపున పుట్టిన బిడ్డల్ని, కన్న అమ్మా నాయనల్ని ఒదిలేసి, పనుల కోసం కశ్మీర్ వెళ్లినా, బొంబాయి వెళ్లినా, భోపాల్ వెళ్లినా, చివరికి వైజాగ్ వెళ్లినా చచ్చిపోయింది పాలమూరు కార్మికులే! టిప్పర్లు బోల్తాపడిన ప్రమాదాల్లో ప్రాణాలు పోగుట్టుకున్నది పాలమూరు కార్మికులే! బతకలేక ఆత్మహత్యలు చేసుకున్నది పాలమూరు కార్మికులే! దుబై షేకులకు అమ్ముడుపోయింది పాలమూరు కార్మికులే. వలసపోయి నాశనమయ్యింది పాలమూరు కార్మికులే!

 ‘‘నీ బుచ్చి బుచ్చి కాల్లకు..ఎండి గజ్జెలెందుకు కొనలేదే నీ బద్మాష్ తల్లి? బాగా సద్వల్లంటే గాఎండి గజ్జెల ఆశ ఎందుకు పెట్టిండే మీ అయ్య?’’ అంటూ స్పృహలో లేని పన్నెండేళ్ల కూతురు మంగ పడుకున్న మంచం కేసి తల కొట్టుకుంటూ భాగ్యమ్య ఏడవడానికి అసలు కారణమేంటి? తండ్రి, అక్క మరణించడం, అప్పులు, వాటికి మిత్తి కట్టలేక కూతురిని కూడా చదువు మాన్పించి పూల దుకాణంలో పెడితే, వెండి గజ్జెల ఆశ చూపించి సేట్ కొడుకు మోసం చేస్తాడు. ఉన్న ఊళ్లో బతకలేక వలసపోయి ‘ఎండి గజ్జెల్లో మోసపోయింది ఈ పాలమూరు బిడ్డే. పరికిణీ తొడుక్కుని, వెండి గజ్జెలు కట్టుకుని, ఘల్లు ఘల్లుమని శబ్దం చేస్తూ నడవాలనే ప్రతి ఆడ పిల్లకుండే చిరు కోరిక మంగది. అది కూడా తీర్చలేకపోయిన ఆ తల్లి దారిద్య్రం, నిస్సహాయత ‘ఎండి గజ్జెలు’ లో కళ్లముందు కదలాడుతుంది.