ఆమీర్ ఖాన్ “సితారే జమీన్ పర్” రివ్యూ

“సితారే జమీన్ పర్” అనే టైటిల్ అంటూ మన ముందుకొచ్చాడు.కానీ మళ్లీ మరో ప్రయోగం...సాధారణ పిల్లల గురించి కాదు. సాధారణమైన మనుషుల గురించి. ఇంతవరకూ మనం 'ఇంటలిజెన్స్' కొలిచిన ప్రమాణాలు సరైనవేనా? అనే ప్రశ్నకి సమాధానంగా, నవ్వుల మధ్యలో కన్నీళ్లు, వాస్తవాల మధ్యలో విజయం... ఇవన్నీ కలిపే ప్రయత్నమే ఈ చిత్రం. ఇంతకీ ఈ చిత్రం మనకు నచ్చుతుందా, అమీర్ ఖాన్ ని మరిన్ని ఇలాంటి ప్రయోగాలు తీసే దిశగా ప్రేరేపిస్తుందా, ఈ సినిమా కమర్షియల్ సక్సెస్ ఇస్తుందా ..చూద్దాం.

గుల్షన్ అరోరా (ఆమిర్ ఖాన్) బాస్కెట్‌బాల్ అసిస్టెంట్ కోచ్. వ్యక్తిగతంగా కొద్దిగా అహంకారి. ఢిల్లీ జట్టు హెడ్ కోచ్‌తో గొడవపడి, కోపంలో అతడిపై దాడికి దిగతాడు. ఆగ్రహాన్ని మద్యంలో ముంచుతూ రాత్రివేళ కారు నడిపి, నేరుగా పోలీస్ వాహనాన్నే ఢీకొంటాడు. దీని ఫలితం జైలులో శిక్ష కాదు… కానీ జీవితాన్ని మార్చేసే సోషల్ సర్వీస్ .

కోర్టు తీర్పు: మానసిక దివ్యాంగులైన 10 మందికి బాస్కెట్‌బాల్‌లో శిక్షణ ఇవ్వాలి , అదీ మూడునెలల పాటు! మొదట అసహనం, అలసటతో ప్రారంభమైన ఈ జర్నీ… నెమ్మదిగా గుల్షన్ మనసును, దృష్టిని మార్చేస్తుంది.

ఓ కోచ్‌గా గేమ్ నేర్పించేందుకు వచ్చిన గుల్షన్… జీవితాన్ని నేర్చుకుంటాడు. మాటలు స్పష్టంగా పలకలేని వారి భావాలు అతడిని కదిలిస్తాయి. “వాళ్ల జీవితాల్లోకి వెళ్లినప్పుడే – తన జీవితంలో ఏం ఖాళీగా ఉందో గ్రహిస్తాడు.”

ఈ క్రమంలో భార్య సునీత (జెనీలియా)తో దూరమైన అతడి బంధం… తిరిగి దగ్గరవుతుందా?

అతడు రూపొందించిన ‘సితారే’ టీమ్ – నేషనల్ బాస్కెట్‌బాల్ ఛాంపియన్‌షిప్‌ గెలవగలదా?

వాళ్ల విజయానికంటే ముఖ్యంగా, గుల్షన్ ఎలా మారాడు అన్నదే అసలైన క్లైమాక్స్!

“సితారే జమీన్ పర్” సినిమా స్పానిష్‌ మూవీ ‘చాంపియన్స్‌’ ఆధారంగా తీసిందే కావచ్చు... కానీ ఆమిర్ ఖాన్ చూపించిన భావోద్వేగం మాత్రం ఖచ్చితంగా లోకల్ దే, నిజమైనది, మన హృదయానికి పట్టేదే. సినిమా టైటిలే చెప్పకనే చెప్పింది – ఇది గెలుపు గురించిన కథ కాదు, మార్పు చెందే కథ అని.

ఒక కోచ్ తప్పు చేశాడు. కోర్టు అతడికి శిక్ష విధించలేదు – బదులుగా బాధ్యత ఇచ్చింది. అదే కథ తొలి వాక్యం. కానీ స్క్రీన్‌ప్లే దీన్ని మామూలు మేసేజ్ లా కాకుండా ఇంట్రస్టింగ్ గా మలవటం జరిగింది. మొదట్లో గుల్షన్ అరోరా (ఆమిర్ ఖాన్) పాత్ర ‘బాధ్యత’ అనే పదాన్ని తేలిగ్గా తీసుకుంటుంది. అతడి కోపం, అహంకారం అతనికి ఉన్న సామర్థ్యాన్ని మసకబారుస్తాయనేది ఎస్టాబ్లిష్ చేస్తుంది.

కానీ స్క్రీన్‌ప్లే అతడి లోపల జరిగే మార్పుని చాలా జాగ్రత్తగా మలచింది. అతడు తన స్టూడెంట్స్ ని చూసి నవ్వుతాడు. తర్వాత వాళ్లతో మాట్లాడటానికి భయపడతాడు. చివరికి వాళ్లకు కోచ్‌గా మారుతాడు. కానీ అతడు సరికొత్త మనిషిగా మారే పాయింట్ మాత్రం కన్నీళ్లు పెట్టే క్షణంలో వస్తుంది.

ఈ మార్పు కోసం స్క్రీన్‌ప్లే కొన్ని చోట్ల మౌనాన్ని ఎంచుకుంది. ఎక్కడా పెద్దగా ప్రవచనాలు ఇవ్వలేదు. ఆమిర్‌ మద్యం తాగుతూ, బాధను హాస్యంలో మిక్స్ చేస్తాడు. “నిజమే సర్… మాలాగా పిల్లలు పుట్టకూడదు” అని ఒక మానసిక దివ్యాంగుడు చెప్పినప్పుడు... అతడి కనుసైగ ఒక్కసారి మన గుండెని తడుముతుంది. అదే స్క్రీన్‌ప్లే విలువ.

ఇదంతా సోషల్ యాంగిల్ తో మేల్కొలిపే సినిమాలు ఎలా ఉండాలి? అనే ప్రశ్నకు సమాధానం. మ్యాచ్ విజయం – అది సినిమా ముగింపు కాదు. గుల్షన్ గొప్ప కోచ్‌గా మారిన విధానం కథకు ముగింపు.

రీసెంటుగా స్క్రీన్‌ప్లేలు మొత్తం కమర్షియల్ ప్యాకేజీలా ఉంటే… ఇందులోని స్క్రీన్‌రైటింగ్‌ ఆలోచన ఆ దిశకి వ్యతిరేకంగా పోతుంది. ఇది క్లైమాక్స్‌లో బిల్డప్ కోసం డ్రామా పెంచదు. ఎందుకంటే, మనకు చూపించాల్సింది గెలుపు కాదు, ప్రేమకు అర్హత ఉన్న మనిషిగా మారిన ఓ కోచ్.

బ్యాక్‌గ్రౌండ్ స్కోర్ హృదయానికి తాకుతుంది, సినిమాటోగ్రఫీ ప్రేక్షకుడిని కోర్ట్‌లోనో, ఆ పిల్లల గుండెల్లోనో నడిపిస్తుంది. ప్రతి ఫ్రేమ్ ఎమోషన్‌తో నిండినట్టు అనిపిస్తుంది. అయితే అన్నీ బాగున్నా… లెంగ్త్ మాత్రం కథనం మీద భారం వేసిన భావన కలిగిస్తుంది.

బాస్కెట్‌బాల్ భారత్‌లో అంతగా తెలిసిన క్రీడ కాదు. అలాంటపుడు, ‘ఛాంపియన్స్‌’ అనే స్పానిష్ చిత్రాన్ని ఆదారంగా తీసుకుని అదే ఆటను కేంద్రంగా నడిపే స్క్రీన్‌ప్లే — సినిమాకి కొన్నిచోట్ల ఇబ్బందిగా అనిపించింది. ముఖ్యంగా సెకండాఫ్ లో మ్యాచ్‌లు వరుసగా జరుగుతూ… 'సితారే' టీమ్ అన్నీ గేమ్స్ గెలుస్తూ ఫైనల్స్ వరకు రావడం – కొంచెం ఫార్ములా స్క్రీన్‌ప్లే గెటప్‌ను తలపిస్తుంది. బోర్ కొడుతుంది.ప్రీ క్లైమాక్స్ దాకా కథనం అందుకోదు.

దర్శకుడు ఆర్‌.ఎస్‌. ప్రసన్న సున్నితమైన ఎమోషన్‌లను చక్కగా తీర్చిదిద్దినా, ఫ్యామిలీ డ్రామా కొద్దిగా కత్తిరించి, మ్యాచ్ సన్నివేశాలకు కొద్దిగా టెన్షన్‌, స్పైస్ పెంచి ఉంటే సినిమా మరింత ఎంగేజింగ్‌గా ఉండేదని అనిపించకమానదు. విషయం ఎక్కడ డల్ అవుతుందో తెలుసుకుని, అక్కడే బలం పెంచే ప్రయత్నం చేయడం — అది మంచి దర్శకుడి గుణం.

ఇక అమీర్ ఖాన్... బాస్కెట్‌ బాల్‌ కోచ్‌ గుల్షన్‌ అరోరా పాత్రలో ఒదిగిపోయారు. మిగతా వాళ్లు బాగానే చేసారు.

అది స్పానిష్ మూలం నుంచి తీసుకున్న కథ అయితే ఏమిటి? మన లోపల మనిషిని చూసే దృష్టిని మాత్రం పూర్తిగా మన సాంప్రదాయమే ఆవిష్కరించింది.

సినిమా కథ ఏ దేశానిదైనా… స్క్రీన్‌ప్లే మనసుని తాకితే అది మనదే అవుతుంది.

‘సితారే జమీన్ పర్’ – మనల్ని మనమే గెలిపించుకున్న కథ.