నీ పూజ కోసం పొద్దున్నే మా తోటకెళ్లి పూలు తెచ్చాను ప్రభూ!

సీతాకాలం వచ్చిందంటే పూల పండుగ మొదలయ్యిందన్న మాట. మనసుకు తెలియకుండానే పువ్వు కనిపిస్తే ముట్టుకొని వాసన చూడాలనిపిస్తుంది.

“నీ పూజ కొసం పూలు కొసుకొద్దామని ప్రొదున్నె మా తోటలోకి వెళ్ళాను ప్రభూ…” అంటాడు. ఆయన కవితలో పువ్వే నోట మాట్లాడుతుంది. అమ్మాయిల చేతుల్లో మాలలుగా మారే పూలు తమ ఆత్మకథను చెబుతాయి.

గుండెలో సూదులు గురుచ్చి కూర్చి…

ముడుచుకొందురు ముచ్చట ముడుల మమ్ము…”

ఇదే పువ్వుల ద్వంద్వజీవితం. ఇదే కవికి కనిపించిన సత్యం.

ఇప్పుడు ఆ కవిత్వం విజయవాడ పూల మార్కెట్‌కు చేరింది.

వీచే ప్రతి గాలీ ఓ సువాసనే. ప్రతి దారిలో రంగుల మయమే.

మొత్తం మీద విజయవాడ మార్కెట్ రంగుల మయం అయింది. ముద్దుగా మెరిసిపోతోంది.

ఇప్పుడు పండుగల సీజన్. మకర సంక్రాంతి వస్తే దొరకని పువ్వు ఉండదంటారు.

పువ్వులు కేవలం అలంకారం కాదు —

పువ్వులు మన సంస్కృతి.

పువ్వులు మన పూజ.

పువ్వులు మన ప్రేమ భాష.

పువ్వులు మన దుఃఖానికి సాంత్వన.

పువ్వులు మన జీవితానికి జ్ఞాపకం.

పువ్వులలో రంగులు ఉంటాయి. ఆ రంగుల్లో భావాలు ఉంటాయి. ఆ భావాల్లో మనుషుల కథలు ఉంటాయి.

కరుణశ్రీ చెప్పినట్టే..

పువ్వుల అందాన్ని ఆస్వాదించే అధికారం కూడా మనదే.

మన మనసు కట్టిపడేసే సీతాకాలపు వాసనల పండుగ మళ్లీ వచ్చేసింది!”